สโนวไวท์กับคนเเคระทั้ง7

                           กาลครั้งหนึ่ง ณ อาณาจักรอันไกลโพ้น ยังมีราชินีผู้เลอโฉมองค์หนึ่ง ทุกเช้าพระนางจะต้องส่องกระจกวิเศษเพื่อชื่นชมความงามของตนเอง และกระจกวิเศษก็จะพร่ำบอกพระนางอยู่เสมอว่า พระนางเป็นหญิงที่งามเลิศที่สุดในปฐพีแต่แล้วเช้าวันหนึ่ง กระจกวิเศษบอกว่า เจ้าหญิงสโนไวท์ ธิดาเลี้ยงของราชินี คือหญิงที่สวยที่สุดในปฐพีราชินีโกรธมาก สั่งให้นายพรานพาสโนไวท์ไปในป่าลึกและฆ่าเสียนายพรานรู้ตัวว่าเขาไม่สามารถฆ่าเจ้าหญิงผู้อ่อนโยนและมีจิตใจเมตตากรุณาได้ จึงบอกให้สโนไวท์วิ่งหนีไปให้เร็วที่สุด และอย่ากลับมาอีกเป็นอันขาด สโนไวท์วิ่งลึกเข้าไปในป่าอย่างสุดฝีเท้า ในที่สุดเธอก็ล้มลงและหลับไปเช้าวันรุ่งขึ้น พวกสัตว์ป่ามาพบเธอ และพาเธอเดินผ่านแมกไม้ในป่าไปยังกระท่อมน้อยน่ารักหลังหนึ่งเมื่อพวกคนแคระทั้งเจ็ดที่อาศัยอยู่ในกระท่อมหลังนี้กลับมา ก็พบสโนไวท์ผู้เลอโฉมนอนหลับอยู่บนเตียงของพวกเขา เมื่อเธอตื่นขึ้นมา และเล่าเรื่องของเธอให้พวกเขาฟัง ทั้งหมดจึงตกลงให้เธออาศัยอยู่ด้วยราชินีส่องกระจกวิเศษ เห็นสโนไวท์ยังมีชีวิตอยู่ จึงปรุงยาพิษด้วยเวทมนตร์ขึ้นมา หยิบแอบเปิ้ลสีแดงสดจุ่มลงไปในยาพิษนั้น และแปลงร่างเป็นหญิงชราที่มีหน้าตาอัปลักษณ์ เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อพวกคนแคระออกไปทำงานแล้ว นางแม่มดชราได้มาที่กระท่อม ยื่นแอบเปิ้ลให้สโนไวท์ เมื่อสโนไวท์กัดแอบเปิ้ล หัวใจของเธอก็หยุดเต้นทันทีบรรดาสัตว์ป่ารีบไปตามพวกคนแคระมาทันที พวกคนแคระนำสโนไวท์ไปไว้ในโลงแก้ว ในขณะที่พวกคนแคระและสัตว์ป่ากำลังร้องไห้คร่ำครวญที่สูญเสียสโนไวท์ไป เจ้าชายได้ขี่ม้าผ่านมา เจ้าชายจุมพิตสโนไวท์ และเธอก็ลืมตาขึ้นทันที จุมพิตแห่งรักแท้ทำให้คำสาปของนางแม่มดผู้ชั่วร้ายเสื่อมไปเจ้าชายจุมพิตสโนไวท์ และเธอก็ลืมตาขึ้นทันที จุมพิตแห่งรักแท้ทำให้คำสาปของนางแม่มดผู้ชั่วร้ายเสื่อมไปและทั้งสองก็ครองคู่กันอย่างมีความสุขนับแต่นั้นมา